زائران کربلای ایران دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد
نوشتن برای آنانی که خود چکامه های هستی اند آسان نیست ! برای آنانی که در عشق بازی مرامشان غزل شدن بود ، تا روزهایی شاید مثل امروز ما نغمه خوان غزل هایشان باشیم...
تا دیروز دانشگاهها جبهه ما بود و امروز جبهه های ما دانشگاه است...
همین جبهه ای که سلاحش قلم است و سنگرش صندلی های کلاس درس! به راستی آیا وارثان خوبی برای این حواله هستیم؟؟؟
چقدر برای رود شدن هایی که جاری شدن ، چنان بلبلان سرگشته غزل خوان شده ایم؟
شاید بهتر است کبری در دانشگاه - به عنوان افسر جنگ امروز برای سنگر هایمان تصمیمی بگیرد... برای بازسازی سنگرهایمان...